– Δεν μπορώ να το πιστέψω!

– Τι πράγμα;

– Ότι του άφησε να διαχειριστεί το έργο του εν λευκώ.

– Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη.

– Το ξέρω.

– Μα τότε τι σε ξαφνιάζει;

– Δεν υπήρχαν τα Άπαντα;

– Όχι ακόμα.

– Και τα πρώτα βήματα;

– Έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες.

– Ήταν λοιπόν τόσο σημαντικό;

– Το πιο σημαντικό.

– Μοιάζει με πνευματική διαθήκη.

– Έτσι είναι.

– Δεν είχα δώσει τη σημασία που έπρεπε σ’ αυτή την ιδέα.

– Δεν έπρεπε!

– Δεν έπρεπε;

– Ήταν απλώς το πρέπον.

– Θα πρέπει να το εξηγήσω στους άλλους.

– Ξέρω ότι θα το κάνεις με τον πιο ανθρώπινο τρόπο.

– Δηλαδή;

– Θα εκμεταλλευτείς τη φιλία μας…

– Είναι κακό;

– Είναι χρήσιμο.

– Μπορώ να κάνω αλλιώς;

– Όχι.

– Τότε το εγκρίνεις!

– Βεβαίως!

– Τι παράξενο φίλο έχω!

– Τι καλός άνθρωπος είσαι…

– Θα τα καταφέρουμε;

– Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε.

– Σε μένα έδωσες το βιβλίο ενώ δεν το είχες ανοίξει.

– Έτσι βλέπεις πώς σε βλέπω.

– Δεν ξέρω ακόμα.

– Είσαι ο φύλακας του ανύπαρκτου λαού.

– Μόνο εσύ μ’ εμπιστεύεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο.

– Δεν γνωρίζω άλλο.

– Τώρα ξέρω τι να πω για την πνευματική διαθήκη.

– Το φαντάστηκα…

– Δεν θα σε απογοητεύσω…