Ήσουν λοιπόν τόσο μόνος;

Ήταν ο κόσμος τόσο κενός;

Γι’ αυτό γέμισες τους πίνακες με χρώματα;

Γι’ αυτό άφησες τόση ανθρωπιά

πάνω στα κρυφά σκίτσα;

Δεν ήξερα πως ήταν έτσι τα πράγματα.

Αλλιώς θα ήμουν δίπλα σου

πριν πεθάνεις.

Μόνο τώρα βλέπω,

μόνο τώρα ακούω

και ξέρω πόσο αγάπησες.