Πάνω στο θρανίο της ανάγκης 
έσπασα τα νύχια της γραφής. 
Το μολύβι του σχολείου 
έσβηνε με τη γόμα. 
Ενώ ο πόνος χαράζεται μόνο. 
Αμέσως μετά έμαθα το βάρος 
του κανόνα δίχως διαβήτη. 
Ήταν τα πρώτα βήματα 
της κοινωνικοποίησης. 
Ήμουν όμως άνθρωπος.