782 - Εκλεκτικός συντονισμός

Ν. Λυγερός

Με τις πρόσφατες αλλαγές στην Ελλάδα, η ιδέα του συντονισμού είναι τώρα από τις πιο σημαντικές. Διότι ακόμα και αν η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν πρόκειται να αλλάξει όσον αφορά στο Κυπριακό, η κρισιμότητα του θέματος αναγκάζει τις διπλωματικές και διαπραγματευτικές ομάδες να μετατρέψουν τις παρασκηνιακές τους κινήσεις τακτικής. Σημασία έχει να μην φέρει η Κύπρος σε δύσκολη θέση την Ελλάδα και αντιθέτως στο καθορισμένο πλαίσιο των ημερομηνιών. Η κυπριακή κυβέρνηση πρέπει να κάνει τα πρώτα βήματα με έναν ορθό τρόπο για να μην έχει η Ελλάδα όλο το βάρος των διαπραγματεύσεων σε σχέση με το θέμα της ασφάλειας. Και ύστερα η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί σωστά έτσι ώστε το επόμενο πεδίο δράσης να εμπεριέχει θετικά στοιχεία στρατηγικής. Το πρόσφατο έγγραφο της κυπριακής πλευράς στο οποίο διευρύνεται εύστοχα ο όρος ασφάλεια πέραν των στρατιωτικών θεμάτων είναι όντως ένα πρώτο βήμα. Διότι πρέπει η παραμονή των εποίκων να ενσωματωθεί στο θέμα της ασφάλειας. Όχι τόσο γιατί ανήκει όντως σ’ αυτό, αλλά επειδή ο εποικισμός είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας που πρέπει να καταγγείλουμε. Δεν υπάρχει λόγος να εγκαταλείψουμε από μόνοι μας αυτό το πρόβλημα και για δύο λόγους. Ο εποικισμός είναι ένας στρατηγικός στόχος μα και ένα αποτελεσματικό σημείο συντονισμού τακτικής. Επιπλέον, επιτρέπει στην Κύπρο να θέσει και πάλι το θέμα των εγγυητριών δυνάμεων, πράγμα που εξασφαλίζει μια διπλωματική πλατφόρμα για την Ελλάδα όταν διευρυνθούν οι συνομιλίες. Μα ούτως ή άλλως, η θέση της Ελλάδας θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη σε αυτήν τη μεταβατική περίοδο και θα ήταν φρόνιμο να υπάρξει μια συνέχεια τουλάχιστον μερικών μελών της υποστηρικτικής ομάδας, στη στρατηγική που έχουν επιλέξει οι κυβερνήσεις μας για αυτήν την κρίσιμη φάση. Είναι όμως σημαντικό για ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα να μην υπάρξουν κομματικές σκοπιμότητες για τοπική προπαγάνδα. Οι διπλωματικοί ελιγμοί είναι ελάχιστοι για να χειριστούμε αυτές τις μέρες το Κυπριακό. Πρέπει, λοιπόν, για να φτάσουμε στον ευρωπαϊκό ορίζοντα να μην κάνουμε ιστορικά λάθη και ειδικά με ένα μονόπλευρο τρόπο.