398 - Περί της αδιαίρετης διάστασης της τεθωρακισμένης μεραρχίας

Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα αγγλικά από την Αθηνά Κεχαγιά

Τα κύρια πλεονεκτήματα των τεθωρακισμένων μεραρχιών είναι το στοιχείο της έκπληξης που συνδέεται με την ακραία κινητικότητα, την δύναμη πυρός και τις ικανότητες διείσδυσης.
Ωστόσο τα τεθωρακισμένα, κακώς χρησιμοποιούμενα, όπως στο πλαίσιο της υποστήριξης απλώς του πεζικού, έχουν αποδειχθεί όχι μόνο αναποτελεσματικά, αλλά και να καταστούν ο τέλειος στόχος. Διότι, ως απλά ενισχυτικά μέσα, λειτουργούν ουσιαστικά σαν σταθερά κανόνια, επειδή οι στρατιώτες είναι πολύ αργοί. Έτσι, ο στρατός κάνει χρήση μόνο των χαρακτηριστικών της δύναμης πυρός τους ως προς την φθορά των εμπλεκόμενων στην σύρραξη. Άλλο ένα αρνητικό σημείο όσον αφορά τη χρήση των τεθωρακισμένων, είναι η πιθανή διασπορά τους.
Σκόπιμη ή απαιτητή, για την υπεράσπιση ενός ευρύτερου μετώπου, η διασπορά αποτελεί ένα βαθύ στρατηγικό λάθος. Αυτό αποτελεί μια εκφυλισμένη περίπτωση της χρήσης των τεθωρακισμένων. Αυτό φυσικά οδηγεί σε μια έμμεση αλλαγή κλίμακας που περιορίζει τον ρόλο των τεθωρακισμένων σε εκείνο του απομονωθέντος πεζικάριου. Η συμπεριφορά του είναι τότε, όπως εκείνη ενός μυρμηγκιού μακριά από την μυρμηγκοφωλιά του. Η εξωτερική ανάθεση πληροφοριών στο σύστημα μάχης μιας μεραρχίας τεθωρακισμένων εξαφανίζεται όταν είναι πολύ μακριά από το ένα το άλλο, με αποτέλεσμα να γίνει ασθενέστερη η εστιάση σε κάθε ένα από αυτά. Το φαινόμενο αυτό είναι μια απώλεια της δομικής συνοχής.
Σε αντίθεση με τα φαινόμενα, ένα τεθωρακισμένο δεν είναι πραγματικά ισχυρό από μόνο του. Γίνεται ισχυρό στο πλαίσιο ενός οργανωμένου σχηματισμού που μπορεί να αυξήσει τη δύναμη της σύγκρουσης πυρός, σε συνδυασμό με την κινητικότητα της σφαιρικής συγκρότησης και τη δυνατότητα διασταυρούμενων πυρών. Επομένως, ο θεμέλιος λίθος του συστήματος είναι η επικοινωνία του, που πρέπει να είναι ανθεκτική και πλεονάζουσα, προκειμένου να διατηρεί την ενισχυμένη αρχιτεκτονική για να είναι ένας στόχος. Παρ’ όλα αυτά, παρά την δύναμη κρούσης μιας τεθωρακισμένης μεραρχίας, αυτή θα ήταν τίποτε χωρίς αεροπορική κάλυψη.
Αυτό το σχόλιο που θα μπορούσε να φαντάζει αθώο εκ πρώτης όψεως, αποτελεί στην πραγματικότητα μια θεωρητική επανεξέταση του διαχωρισμού των στρατών.
Κάθε ένα από αυτά, φανατικό στο να διατηρήσει εξουσία στη ζώνη ελέγχου του, είναι επιφυλακτικό όταν χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του σε μια διασυνοριακή συνεργασία. Και όμως, είναι ακριβώς η συμβολή των δυναμικών συστημάτων που επισημαίνει τη σημασία του φαινομένου στα σύνορα των λεκανών έλξης. Στην πραγματικότητα, η σύμπλευση τεθωρακισμένων / αεροπορίας, συγκροτώντας σύγκρουση και δράση, λύνει ένα ακόμη εγγενές πρόβλημα της τεθωρακισμένης μεραρχίας, δηλαδή εκείνο της διάστασης. Μάλιστα, παρ’ όλες της τις δυνάμεις, μια τεθωρακισμένη μεραρχία είναι μια οντότητα που διακινείται σε δισδιάστατο χώρο. Έτσι, υπόκειται όχι μόνο στην διάταξη του πεδίου, αλλά πάνω από όλα, στην επίδραση του ορίζοντα. Και η ίδια η δομή του οπτικού πεδίου ενός τεθωρακισμένου που είναι σχεδόν μονοδιάστατη μόνο επιδεινώνει την κατάσταση.
Για να αντισταθμιστεί αυτό, η κάλυψη από αέρος είναι τέλεια. Μεταθέτει λίγο-πολύ την επίδραση του ορίζοντα και αυξάνει τη δύναμη κρούσης, επιτρέποντας τη μερική διάλυση του δυσμενούς σχεδίου πριν από την πραγματική σύγκρουση.
Έτσι, είναι η αδιαίρετη φύση της τεθωρακισμένης μεραρχίας που αποτελεί την δύναμή της και όχι τα άτομα που την αποτελούν. Επιπλέον, η οντότητά της πάει πέρα από τα συνήθη στρατιωτικά πλαίσια, διότι απαιτεί την συνεργασία διαφόρων στρατών (Πολεμικής Αεροπορίας και του Στρατού) και διάφορα όπλα (πεζικό και ιππικό).
Τοιουτοτρόπως, απαιτεί μια ανεξάρτητη άποψη διεκπεραίωσης, όσον αφορά τη στρατηγική και την τακτική, ριζοσπαστικά διαφορετική της αντίληψής της, αλλάζοντας την τοπική συνεργασία σε μια πραγματική σφαιρική συνέργεια, διότι η μόνη δύναμη που αντιστέκεται στην ύλη είναι η σκέψη.