Σεβαστέ μοι αδελφέ,

Τα γινόμενα ουκ απογίνονται δια τούτο δεν πολυ-
πραγμονώ επί του ακαίρου ή ευκαίρου της 1ης
προτάσεως του Κου Σπαθάρη, παρατηρώ δε μόνον
ότι δεν διαβλέπω διατί μή γενομένης της προτά-
σεως δεν θα διεγράφοντο οι διαγραφόντες – Τοιαύ-
τας λεπτότητας δεν έχει η Υψηλή Πύλη – Ίσως
έδει νυν να μεταβή παρά τοις κρατούσιν ο άγιος
τοποτηρητής και να μη δεχθή την διαγραφήν
ανδρών εντιμοτάτων και αληθώς σεβαστών. Τοιαύτην
διαγωγήν δεν ημπορεί να την περιμένη τις, κατά
δυστυχίαν, από τους εκλογείς του Βαπορίδου εφέντη
και επανέρχομαι εις το δελτίον.

Δεν παραδέχεσαι τον Χαλκηδόνος (ως ουχί
άριστον) κατά πάντα και προτιμάς τον Κυζίκου.
Ουδείς φθόνος! Ο Χαλκηδόνος είναι μέτριος και
μικρός αλλά τίμιος, τίμιος. Δυνάμεθα να είπωμεν

Αλλά θα μείνει ο Χαλκηδόνος! Και τι κακόν
εν τοιαύτη περιπτώσει θα επέλθη. Είναι πολύ
ανώτερος του μικροραδιούργου Εφέσου και τέλος
τσελεμπής. Εάν ατυχήσωμεν να έχωμεν ποιμένα
Αμασείας ή Νικομηδείας θα με ενθυμηθείς –
λέγεις ότι είναι Ιωακειμζής. Αλλά τις εμού θερμότερος
οπαδός του ποθητού πατριάρχου; Εργάζομαι εκθύμως
υπέρ της επιτυχίας του αλλά φοβούμενος τα τερτί-

πια των παπάδων προβλέπω και την οδυνηρήν
αποτυχίαν.

Τας διαταγάς σου αναμένω μετά πόθου –

Πρόθυμος και ευπειθής αδελφός
σου Κωνσταντίνος

Βυζάντιον τη 1/13 Απριλίου 1897