Dolaine

Είναι καιρό που ήθελα να σου θέσω μια ερώτηση… Σιωπή

Azalie

Παρακαλώ…

Dolaine

Κι αν είναι γελοία;

Azalie

Θα σου το πω.

Dolaine

Γιατί αγαπάς τόσο πολύ τη λιβελούλα;

Roxilien

Εγώ ξέρω! Εγώ ξέρω!

Χοροπηδά στη θέση του και κάνει κινήσεις με τα χέρια και τα πόδια του.

Azalie που κοιτά με περιέργεια.

Τι παριστάνεις;

Roxilien

Δεν μοιάζει. Παίζοντας ακόμα.

Dolaine

Κάνεις τη λιβελούλα;

Roxilien

Ναι, αλλά όχι μόνο!

Dolaine

Τότε λοιπόν, τι άλλο;

Azalie

Είναι ο άνθρωπος του Βιτρουβίου, έτσι δεν είναι;

Roxilien, χαρούμενος.

Ναι! Ναι! Χρόνος. Μπορώ να κάνω επίσης και την πεταλούδα. Σταματά.

Dolaine

Όχι, δεν είναι ανάγκη. Κοιτώντας την Azalie. Είναι ο λόγος;

Azalie

Δεν είναι ο πρωταρχικός σε κάθε περίπτωση…

Roxilien

Α! Χρόνος. Τότε ποιος είναι;

Azalie

Η λιβελούλα είναι ένα αμάγαλμα ομορφιάς και τερατοσύνης;

Dolaine

Όπως είμαστε κι εμείς…

Roxilien

Τι αστεία ιδέα! Χρόνος. Τι όμορφο έχουμε;

Azalie

Την τερατοσύνη μας!

Roxilien

Τι τερατώδες έχουμε;

Azalie

Την ομορφιά μας!

Dolaine

Όπως η λιβελούλα…

Azalie

Ναι, όπως η λιβελούλα.

Roxilien

Κι ο άνθρωπος του Βιτρουβίου.

Azalie

Είναι ο δικός μας τετραγωνισμός του κύκλου. Σιωπή.

Roxilien, ανήσυχος.

Λόγω των καμπυλών μας;

Dolaine

Όχι, δεν νομίζω.

Roxilien, πάντα ανήσυχος.

Λόγω του τετράγωνου κεφαλιού μας.

Dolaine

Όχι πια!

Roxilien

Δεν καταλάβαίνω λοιπόν. Χρόνος. Το πρόβλημά μας έχει λύση;

Azalie

Δεν το ξέρω ακόμα.

Roxilien

Κι ο Δάσκαλος;

Azalie

Δεν τελείωσα την ανάγνωση των τετραδίων του.

Dolaine

Δεν τελείωσε να τα γράφει.

Roxilien, με πονηρό μάτι.

Ούτε να ζωγραφίζει!

Azalie

Εσύ, όταν έχεις μια ιδέα…

Roxilien

Δεν μπορείς να καταλάβεις.

Azalie

Τι λοιπόν;

Roxilien

Είναι χρόνια που έψαχνα έναν ζωγράφο…

Azalie

Αλλά γιατί;

Roxilien

Για να μου ξανακάνει το πορτραίτο!

Dolaine

Θες μάλλον να πεις να σου κάνει ένα πορτραίτο.

Roxilien

Όχι, όχι. Χρόνος. Οι γονείς μου έχουν ήδη ασχοληθεί μ’ αυτό. Και είδες το αποτέλεσμα.

Azalie

Μια πραγματική λιβελούλα!

Roxilien

Ένα παραμορφωμένο πρόσωπο. Θα ήταν καλύτερο να ξανακάνει το πορτραίτο. Σιωπή.

Dolaine, συγκινημένη.

Δεν είναι αναγκαστικά ηλίθιο.

Roxilien

Βλέπεις! Χρόνος. Μόνο που δεν βρίσκω κανέναν.

Azalie

Είναι αδύνατον!

Dolaine

Είναι αδιανόητο!

Roxilien

Ήμουν πολύ άσχημος, κανείς δεν μπορούσε να με πληγώσει!

Dolaine

Καημένε μου Roxilien…

Roxilien

Όλος ο κόσμος μου έλεγε: είσαι ένας γενναίος άντρας εσύ! Χρόνος. Και ήξερα ότι δεν έβλεπαν παρά μόνο την ασχήμια μου.

Azalie

Κι ο Δάσκαλος!

Roxilien

Του κράτησα πολύ κακία στην αρχή. Με πλήγωσε.

Dolaine

Αλήθεια;

Roxilien

Μου είπε ότι ήμουν ένα τέρας! Ήταν ο μόνος!

Azalie

Και δεν τον πίστεψες;

Roxilien

Ναι, βέβαια, Ήμουν ευχαριστημένος!

Dolaine

Δεν καταλαβαίνω.

Azalie

Εγώ μόλις άρχισα…

Roxilien

Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος μου έλεγε την αλήθεια. Χρόνος. Ήμουν πολύ χαρούμενος. Δεν ήμουν συνηθισμένος. Έτσι του κράτησα κακία.

Dolaine

Είναι λοιπόν αυτή η εξήγηση.

Azalie

Κι πότε σταμάτησες να του κρατάς κακία;

Roxilien

Όταν κατάλαβα ότι ήταν σαν εμένα. Δεν ήμουν πια μόνος. Χρόνος. Η κοινωνία τον έβλεπε σαν εμένα: ένα τέρας.

Dolaine

Έτσι δύο δυστυχισμένοι, έγιναν ευτυχισμένοι.

Roxilien

Δεν ήταν καθόλου αυτό. Ας πούμε καλύτερα ότι δεν είμαστε πια δυστυχισμένοι.

Dolaine

Αλλά δεν είσαι ευτυχισμένος;

Roxilien

Δεν έχω ανάγκη να είμαι ευτυχισμένος.

Azalie

Είσαι πραγματικά ένα τέρας, ξέρεις! Χρόνος. Θα ήθελες να μου κάνεις ένα λουλούδι;

Roxilien

Δεν θέλεις πια τη λιβελούλα;

Azalie

Θέλω να ξεκουραστεί πάνω σ’ ένα λουλούδι.

Roxilien

Όπως επιθυμείς, Azalie !

Azalie

Τότε έλα κοντά μου.

Ο Roxilien κάνει μια λιβελούλα και αγκαλιάζει την Azalie.