Ένα παιδί και μια κοπέλα στον Απόστολο Ανδρέα.

Ιάκωβος: Σε περίμενα… Χρόνος. Γιατί δεν ήρθες πριν;

Άννα: Μα είχαμε πει σήμερα!

Ιάκωβος: Χθες σε είχα ανάγκη… Σιωπή

Άννα: Τι έγινε χθες ;

Ιάκωβος: Φυσούσε δυνατά ! Χρόνος Ενώ σήμερα…

Άννα: Δεν ήξερα για τον άνεμο…

Ιάκωβος: Είναι γιατί δε μένεις εδώ… Χρόνος. Ο άνεμος είναι σαν την ελευθερία… Χρόνος Τον νιώθεις μα δεν μπορείς να τον πιάσεις…

Άννα: Σ΄ αρέσει ο άνεμος;

Ιάκωβος: Όχι, τον αγαπώ!

Άννα: Δεν τον φοβάσαι;

Ιάκωβος: Αυτός δεν είναι κακός… Γιατί να τον φοβηθώ;

Άννα: Είσαι μεγάλος τώρα… Χρόνος

Ιάκωβος: Ο άνεμος δεν έχει πατρίδα γι’ αυτό τον αγαπώ!

Άννα: Εσύ όμως έχεις!

Ιάκωβος: Και θέλω να τη μοιραστώ με τον άνεμο… Θέλω να έχει κι αυτός..

Άννα: Τώρα ξέρει πού είναι η πατρίδα του;

Ιάκωβος: Του την έδειξα με το πετάσι…

Άννα: Το πετάσι;

Ιάκωβος: Τον παλιό μου φίλο…

Άννα: Δεν έχεις άλλον;

Ιάκωβος: Όχι πέθανε!

Άννα: Το πετάσι;

Ιάκωβος: Το έπιασαν και το έσπασαν…

Άννα: Μα γιατί;

Ιάκωβος: Γιατί έβλεπε τις πληγές της γης μας…

Άννα: Και πού το έβαλες;

Ιάκωβος: Το έθαψα μες στη θάλασσα…

Άννα: Γιατί στη θάλασσα;

Ιάκωβος: Η θάλασσα είναι ελεύθερη…

Άννα: Κανείς δεν αντιστέκεται στη θάλασσα…

Ιάκωβος: Είναι ο ουρανός των απαγορευμένων φτερών…

Άννα: Λυπημένη. Όταν ξανάρθω θα σου φέρω ένα καινούργιο πετάσι…

Ιάκωβος: Να ξανάρθεις με τον άνεμο…

Άννα: Τώρα θα το ξέρω…

Ιάκωβος: Και να προσέχεις…

Άννα: Τι να προσέχω;

Ιάκωβος: Εδώ προσέχουμε πάντα γιατί προσέχουν τα πάντα…

Άννα: Θα προσέχω όταν θα φέρω το πετάσι…

Ιάκωβος: Πρέπει να είναι έξυπνο…

Άννα: Έξυπνο;

Ιάκωβος: Για να μην το πιάσουν…

Άννα: Σωστά!

Ιάκωβος: Μην το ξεχάσεις, δε θέλω να χάσω άλλο φίλο…

Άννα: Θα σου φέρω το Δαίδαλο!

Ιάκωβος: Ποιος είναι;

Άννα: Ένας από τους πιο έξυπνους φίλους μας!

Ιάκωβος: Ναι, ναι, αυτόν να φέρεις! Χρόνος. Αυτόν χρειάζομαι…

Άννα: Ξέρει να φτιάχνει και φτερά…

Ιάκωβος: Θα μου φτιάξει κι εμένα;

Άννα: Σίγουρα, είναι πολλά καλός τεχνίτης…

Ιάκωβος: Γιατί δεν τον έφερες μαζί σου;

Άννα: Γιατί ζει μόνο μες στο αύριο!