Το λινό εγκατεστημένο πάνω στο καβαλέτο

άκουγε τις μελωδίες του Bach

προτού να δεχθεί τα χτυπήματα τού πινέλου

του δασκάλου των χρωμάτων.

Οι νότες συνόδευαν τ’ αγγίγματα

για να μοιραστούν τη μοναξιά της δημιουργίας

αλλιώς πώς οι άνθρωποι θα είχαν ζήσει

μέσα στον κόσμο της κοινωνικής αδιαφορίας.

Μέσω της χρωματικής μάζας

έδειχνε το βάθος της παρτιτούρας

όπου προστατεύτηκε το έργο του Vivaldi

για να ξεφύγει από τη λήθη της κοινωνίας.

Έτσι ο κοκκινομάλλης παπάς αγνάντευε

για πρώτη φορά τον κόσμο

όπως τον έβλεπε η αγνότητα

ενός άλλου ηλίθιου πρίγκιπα.