Εκεί, ανάμεσα στη γη και τους σανούς,

μόλις που υπήρχε χώρος για ζωή

για κάποιους άντρες και γυναίκες

καταδικασμένους από τη μιζέρια.

Έτσι, όταν έστησες,

απέναντι σ’ αυτή τη φτώχεια,

το καβαλέτο σου χωμένο μες στο χιόνι,

το λευκό σού φάνηκε πολύ σκληρό.

Πώς, λοιπόν, να μην πεθάνεις

μ’ αυτούς τους άντρες κι αυτές τις γυναίκες

κάτω από τις πινελιές

μιας ανθρωπιάς που επιτέλους βρήκες!