4724 - Οι μικρές που πετούσαν

Ν. Λυγερός

– Δεν μιλάς;

– Κάνω το χρόνο!

– Σιωπή!

– Άλλος το κάνει αυτό…

– Έχει δίκιο.

– Άλλος είναι ο δίκαιος.

– Εγώ γιατί να είμαι πάντα το θύμα;

– Διότι εγώ επέζησα!

– Και γιατί οι άλλοι να τα έχουν με μας;

– Δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν.

– Και χτυπούν τον πολιτισμό μας, τη θρησκεία μας.

– Δεν είχαν τίποτα, δεν πιστεύουν σε τίποτα.

– Πώς είναι δυνατόν;

– Δεν έχουν ρίζες.

– Πάνε εκεί που πάει ο άνεμος.

– Κι εμείς πού πετάμε;

– Επιστρέφουμε!

– Πού;

– Στο χώρο του εγκλήματος.

– Μα, ο δολοφόνος;

– Θα μας περιμένει εκεί.

– Δεν μας ξέχασε;

-Αυτός όχι.

– Ποιος μας ξέχασε;

– Η κοινωνία.

– Κανένας άλλος;

– Κανένας.

– Τότε όλα πάνε καλά.

– Γιατί το λες αυτό;

– Διότι έτσι είναι η ζωή.

– Πώς δηλαδή;

– Ένα δώρο.

– Πότε θα το πάρουμε;

– Μόλις πεθάνουμε.

– Πάλι καλά!