Όσο και να προσπαθούν μερικοί να αφανίσουν κάθε ίχνος ιστορίας επειδή δεν πιστεύουν σε αυτή, ξεχνούν την εμβέλεια της βαθιάς ιστορίας. Αυτή είναι ικανή να κλείνει παρενθέσεις ακόμα και για συστήματα ή βαρβαροκρατίες που θεωρούν ότι θα ζήσουν αιώνια επειδή βλέπουν τους ανθρώπους ως εφήμερους. Ο φανατισμός της λήθης μπορεί να είναι αποτελεσματικός για μια δεδομένη διάρκεια της ιστορίας αλλά δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τη βαθιά ιστορία, διότι αυτή είναι θεμελιωμένη πάνω στη Χρονοστρατηγική. Είναι λοιπόν ικανή να ζήσει πέρα από τους αιώνες και να ερευνήσει μακρινά δεδομένα που μπορούν να ξεπεράσουν τα συστημικά εμπόδια. Βέβαια αυτοί που πιστεύουν μόνο σε ιδεολογίες που δεν έχουν καν διαχρονικά στοιχεία, έχουν συνηθίσει να σκέφτονται χωρικά και όχι χρονικά επειδή είναι ριζοσπαστικές και όχι καινοτόμες. Δεν υπολογίζουν την έννοια της συνέχειας. Ο φανατισμός της λήθης θεωρεί ότι όλα μπορούν να ξεχαστούν ακόμα και με αναγκαστικό τρόπο. Μόνο που αποφεύγουν τη συλλογική μνήμη και δεν μπορούν να διαχειριστούν τους Δασκάλους που υπερστηρίζουν τη μνημοσύνη της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό η λήθη δεν έχει διάρκεια.