Δεν επαρκούσε τι καταλάβαινε κάθε Μαχητής.
Ο Δάσκαλος ήθελε να προετοιμαστούν ομαδικά.
Δηλαδή να δημιουργήσουν ένα δίκτυο μεταξύ τους.
Και μάλιστα ήθελε ένα βαθύ νευρωνικό δίκτυο.
Τίποτα λιγότερο.
Ήταν απαραίτητο για τη συνέχεια.
Οι μαχητές ήξεραν ότι δεν θα τους έβαζε απλές ασκήσεις.
Δεν τους είχε φέρει πίσω μετά από μια χιλιετία γι’ αυτό.
Ξανά άκουσαν τα Haïku, τα Koan και τα Hua Tou.
Αυτή τη φορά πρόσεξαν ότι δεν ήταν ανεξάρτητα.
Δημιουργούσαν ένα νοητικό λαβύρινθο
από τον οποίο έπρεπε να περάσουν
για να δουν το φως της απελευθέρωσης.
Δεν ήταν ένα μονοπάτι για Μαθητές.
Και αυτός ο λαβύρινθος είχε μέσα του χρονικές διακλαδώσεις.
Αποφάσισαν ότι θα τα μελετούσαν μαζί
σαν να ήταν τα πέντε δάκτυλα του ίδιου χεριού
που θα έπρεπε να σφίξει στο τέλος
το χέρι του Δασκάλου
όπως είχε κάνει η Υπερδομή
πριν ξυπνήσουν.