Η Άννα μπαίνει στο σαλόνι. Σερβίρει τσάι πάνω στο χαμηλό τραπέζι. Η κουνίστρα σταματά.

Άννα: Είναι γιασεμί…

Ηλίας: Νόμιζα ότι είναι τσάι.

Άννα: Εννοώ…

Ηλίας: Κατάλαβα.

Άννα: Χαίρομαι.

Ηλίας: Γιατί με προσέχεις;

Άννα: Επειδή θα μας προστατέψεις.

Ηλίας: Πότε;

Άννα: Μόλις ενεργοποιηθεί το μέλλον.

Ηλίας: Και τώρα τι είναι;

Άννα: Το παρόν.

Ηλίας: Αργήσαμε;

Άννα: Όχι, ήρθες νωρίς;

Ηλίας: Δεν με περίμενες;

Άννα: Σε περίμενα.

Ηλίας: Αλλιώς;

Άννα: Ναι αλλιώς…

Ηλίας: Διαφορετικό;

Άννα: Ναι, διαφορετικό.

Ηλίας: Θα αλλάξω τότε.

Άννα: Αλλάζεις συνεχώς από τότε που ήρθες.

Ηλίας: Δεν προσαρμόζομαι…

Άννα: Ξέρω είναι η πλαστικότητα.

Ηλίας: Γιατί μιλάς αργά;

Άννα: Νόμιζα ότι έπρεπε…

Ηλίας: Άλλαξαν τα πράγματα…

Άννα: Ήδη;

Ηλίας: Αυτό βλέπω.

Άννα: Τι βλέπεις ακριβώς;

Ηλίας: Έναν πίνακα με βάθος.

Άννα: Κι εγώ πού είμαι;

Ηλίας: Δίπλα μου… Μην αγχώνεσαι…

Άννα: Πώς το ξέρεις;

Ηλίας: Σε νιώθω.

Άννα: Από τώρα;

Ηλίας: Και για πάντα.

Άννα: Επέστρεψες λοιπόν…

Ηλίας: Έπρεπε…

Άννα: Ποιος σου το είπε;

Ηλίας: Ο Ιάκωβος.

Άννα: Πότε μίλησες μαζί του;

Ηλίας: Θα μιλήσω αύριο.

Άννα: Διαβάζεις τις σκέψεις μας;

Ηλίας: Είστε μέσα στο μυαλό μου.

Άννα: Αυτό είναι λοιπόν…

Ηλίας: Το κάστρο της ελευθερίας.