Ένα από τα θεμελιακά στοιχεία που θέλουν ν’ αποκτήσουν με την υλοποίηση του προσυμφώνου είναι η πρόσβαση στη τοποστρατηγική, διότι ξέρουν για τη Χρονοστρατηγική τους απουσία. Ό,τι και να λέει η προπαγάνδα μιας καθυστερημένης ιδεολογίας, τα Σκόπια δεν έχουν ένα βαθύ παρελθόν και γι’ αυτό δεν αποτελούν κράτος έθνος. Το συνταγματικό τους όνομα είναι μία αφελής προσπάθεια να αντιγράψουν την ιστορία που ήδη υπάρχει και δεν τους ανήκει. Έχει ακριβώς τα ίδια ελαττώματα που είχε η σημαία τους, η οποία μόνο εθνική δεν ήταν. Αυτό σημαίνει ότι έχει την αγωνία να καταφέρει επιτέλους να ριζώσει. Μόνο που αυτό δεν γίνεται χωρίς ιστορικά δεδομένα. Τα Σκόπια επιχειρούν ν’ αρπάξουν την ευκαιρία της αλλαγής με αυτό το προσύμφωνο αξιοποιώντας και στη συνέχεια εκμεταλλευόμενα τη σταλινική προσέγγιση που ξεχνά την ουσία της ιστορίας. Η γεωγραφική προσέγγιση που προσπαθεί να γίνει τοποστρατηγική, είναι εκ φύσης καταδικασμένη, διότι πρέπει να βασίζεται πάνω στην έννοια της σχέσης και όχι της επαφής. Μόνο που οι σταλινικές προσεγγίσεις δεν ξέρουν από σχέσεις, αφού πάντοτε ήθελαν την επιβολή των επαφών μέσω πολιτικής και ιδεολογίας. Κατά συνέπεια το προσύμφωνο είναι ένας τρόπος να ξεπεράσουν τα προβλήματα αυτά μέσω της σύμφωνης γνώμης της επίσημης Ελλάδας μόνο που αυτό έχει τώρα θεμελιακά θέματα αφού αποδείχθηκε ήδη ότι δεν αντιπροσωπεύει τον ελληνικό λαό. Κι επειδή αυτός σκέφτεται φυσιολογικά λόγω παράδοσης μέσω της Χρονοστρατηγικής ξέρει καλά ότι μόνο αν το αποδεχτεί ο ίδιος, τότε τα Σκόπια θα αποκτήσουν μια χρονοστρατηγική οντότητα. Έτσι η οργανωμένη αντίσταση του ελληνικού λαού προστατεύει την ιστορία μέσω Χρονοστρατηγικής και δεν επηρεάζεται απ’ την προπαγάνδα ενός μεταμοντέρνου σταλινισμού.