Κάτω από τα πέτρινα κύματα

τα κόκκαλα της λίμνης

και η φωτιά της λήθης

περίμεναν αόρατα θύματα.

Όμως ο δράκος έζησε νεκρός

ακόμα κι αν τα κτήνη

τού έσπασαν τη μνήμη

για να πεθάνει πάλι ο λαός.

Έτσι τα σιδερένια γράμματα

δεν έσβησαν με το χειμώνα

μα έγραψαν για τον αιώνα,

τη Φωτεινή και τα οράματα.