Όσο και να θέλουμε να τις μειώσουμε λόγω ραγιαδισμού, η Τουρκία αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες για το γόητρό της. Επί χρόνια και ειδικά μετά από το νέο οθωμανικό δόγμα προσπαθεί να πείσει όλο τον κόσμο και ειδικά το ΝΑΤΟ ότι πρόκειται για μια περιφερειακή δύναμη, αλλά η πραγματικότητα και η ιστορία αποδεικνύουν πόσο ευάλωτη είναι. Για δεκαετίες ήταν αντίθετη με την έννοια της ΑΟΖ, επειδή αυτή προστατεύει τα δικαιώματα των νησιών και δεν κατάφερε απολύτως τίποτα. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχει υπογράψει και το Δίκαιο της Θάλασσας. Με την εμφάνιση της ΑΟΖ της Κύπρου με τον πιο επίσημο τρόπο, δηλαδή με τη θέσπιση και τις τρεις οριοθετήσεις, αλλά επίσης και με τα 13 θαλάσσια οικόπεδα και τους τρεις γύρους αδειοδότησης, αλλά και της ελληνικής ΑΟΖ με τα 20 θαλάσσια οικόπεδα και τον πρώτο γύρο αδειοδότησης, αλλά ταυτόχρονα και την αίτηση της κοινοπραξίας Ελληνικών Πετρελαίων, της TOTAL και της Exxon Mobil για δύο περιοχές Νότια της Κρήτης, η Τουρκία δεν παίζει πια στην περιοχή. Οι σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν χειροτερέψει σε βαθμό που η Γερμανία αποφάσισε να αποσύρει το στρατιωτικό σκέλος από το Ιντσιρλίκ και άλλες χώρες μιλούν ανοιχτά πλέον για πάγωμα της ενταξιακής της πορείας. Από την άλλη πλευρά αντιμετωπίζει το κουρδικό μέτωπο και εσωτερικά και εξωτερικά με τις πιέσεις που δέχεται από τα μέρη της Συρίας και του Ιράκ για να δημιουργηθεί το Κουρδιστάν. Επίσης, το γεγονός ότι υποστηρίζει την τρομοκρατική οργάνωση Daesh της έχει προκαλέσει πολλές τριβές και εντός του ΝΑΤΟ. Έτσι βλέπουμε ότι η καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αρνητικές επιπτώσεις και για τον θύτη.