Πολλοί πιστεύουν ότι επειδή δεν κάνουμε τίποτα, δεν θα έχουμε προβλήματα με την τρομοκρατία, ξεχνούν όμως βασικά στοιχεία. Κι άλλες χώρες το πίστεψαν και είδαμε τα αποτελέσματα που ήταν από τα χειρότερα, διότι δεν ήταν προετοιμασμένες. Επειδή δεν γίνοται συλλήψεις, νομίζουν ότι οι τρομοκράτες δεν υπάρχουν ενώ ξέρουμε ότι υποχρεωτικά περνούν από εμάς. Η έλλειψη αποτελεσματικότητας στην πληροφόρηση δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες. Μιλούν για φιλία εκεί όπου υπάρχει διακίνηση και προώθηση. Ξεχνούν ότι στα σύνορα μας υπάρχει τεράστιο πέρασμα ατόμων που μπορούν να καλύψουν λόγω όγκου τις τρομοκρατικές κινήσεις. Η ουδετερότητα δεν προσφέρει δυνατότητες, διότι θεωρείται και αυτή εχθρική για τους τρομοκράτες δίχως όμως να υπάρχουν ενέργειες. Η απραξία δεν είναι στρατηγική και η απάθεια δεν είναι άμυνα. Όσο για την αδιαφορία μετατρέπεται εύκολα σε κίνδυνο. Μετατρέποντας ένα στρατηγικό πρόβλημα σε ανθρωπιστικό πρόβλημα κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας κι ελπίζουμε ότι οι άλλοι δεν θα μας δουν. Αυτή η παιδική προσέγγιση όχι μόνο δεν έχει κανένα αποτέλεσμα, αλλά ξέρουμε ότι μεταμορφώνεται εύκολα σε κίνδυνο για την πατρίδα μας. Οι επαφές που γίνονται σε διεθνές επίπεδο είναι τόσο χαλαρές που μας μετασχηματίζουν σε στόχο. Έτσι αφήνουμε όλη την πρωτοβουλία στους άλλους, διότι πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρουμε χωρίς να κάνουμε καμιά κίνηση. Στην πραγματικότητά απλώς ελπίζουμε ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν θα μας αγγίξουν μόνο που θα καταλάβουμε ότι είμαστε λάθος μόνο όταν θα είναι αργά πια.