Την ώρα που μιλούμε για διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό για την επίλυσή του, δίχως να περιμένουμε την αξιοποίηση του φυσικού αερίου των κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, πρέπει να γνωρίζουμε μερικά δεδομένα που θεωρούνται οριστικά από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία βιάζεται να κάνει κινήσεις, για να μην υποστεί τις επιπτώσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Η Τουρκία αν αποφεύγει να μιλήσει για το θέμα του φυσικού αερίου στις διαπραγματεύσεις, είναι απλώς επειδή θεωρεί ότι μπορεί να το κάνει διότι στην Κύπρο, οι Κύπριοι δεν ξέρουν ότι έχει κάνει ήδη συμφωνίες με το κατοχικό καθεστώς, για να παραχωρήσει τις περιοχές A,B,C,D.E,F και G. Αυτά τα δεδομένα υπάρχουν από το 2014, όπως το αποδεικνύει ο «χάρτης» της Turkish Petroleum, όπου μπορούμε να αντιληφθούμε ότι όχι μόνο καταπατούν γενικά την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά με το F και το G, ειδικά τα θαλάσσια οικόπεδα 1,2,3,8,9,12,13. Παρατηρούμε βέβαια ότι αποφεύγουν το κοίτασμα Αφροδίτη, για να μην έχουν προβλήματα με το Ισραήλ και καταρρεύσει όλη η προσπάθεια της προπαγάνδας τους. Επίσης αμφισβητούν τις οριοθετήσεις της Κύπρου με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ αν και αποφεύγουν να τις αγγίξουν πρακτικά με το F και G. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι προσπαθούν να αφοπλίσουν τη χρήση της κυπριακής ΑΟΖ από την Κύπρο που δεν αναγνωρίζουν καν. Με άλλα λόγια, την ώρα που υπάρχει επίσημα μια διαπραγμάτευση, η οποία παρουσιάζεται ως εύκολη γιατί επίσημα δεν υπάρχουν μεγάλα εμπόδια, βλέπουμε πώς η τούρκικη πλευρά ερμηνεύει την πραγματικότητα της κυπριακής ΑΟΖ. Σε αυτό το σημείο θέλουμε να σταθούμε για να συνειδητοποιήσουμε ότι μιλούμε για ψευδαισθήσεις όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις επί της ουσίας. Διότι βλέποντας μόνο και μόνο τον χάρτη, κατανοούμε όλοι ότι το περιουσιακό και το εδαφικό είναι απλώς προσχήματα, διότι όλη η οικονομική αξία του θέματος είναι ακριβώς η κυπριακή ΑΟΖ με τα τεράστια αποθέματα της σε φυσικό αέριο βέβαια, αλλά και σε πετρέλαιο. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς πρέπει να δώσουμε σημασία στην κυπριακή ΑΟΖ, ειδικά τώρα που γνωρίζουμε για το κοίτασμα Ζορ, το οποίο είναι γιγαντιαίο και είναι τουλάχιστον δυο φορές μεγαλύτερο από το κοίτασμα Λεβιάθαν, το οποίο ήταν το μεγαλύτερο κοίτασμα της δεκαετίας, αν θέλουμε πραγματικά ν’ ασχοληθούμε με την απελευθέρωση της Κύπρου.