Luxemburg erkent de Armeense Genocide, via het Parlement, dat unaniem de resolutie stemde. Leden van het parlement Luxemburg waren onder druk van de ambassadeur van Turkije, maar ze beschouwden dit als onaanvaardbaar. Zo volgden ze de strategie van het Europees Parlement en erkenden dat de feiten van 1915 gekenmerkt kunnen worden enkel met het woord Genocide en geen andere. Op deze manier beschuldigt deze het Ottomaanse Rijk die de Genocide is begonnen vervolgens de Jonge Turken en Kemal. Met andere woorden Luxemburg verandert radicaal positie met deze beslissing en haalt Duitsland in, die na de verklaringen van de voorzitter en het bondskanselier zich voorbereid op de erkenning via het parlement. Het is een interessant feit dat Luxemburg, ondanks zijn grootte, een van de stichtende leden is van de Europese Unie en verstevigt het raamwerk van de kern in dezelfde richting, die van de mensenrechten. De herdenkingsdag, werkt dus inderdaad als een katalysator voor de erkenningen en bewijst dat de commissie die de Turkse overheids instituut heeft benoemd als om de erkenning te passeren, niet effectief is. Iets wat praktisch betekent dat de vrije landen niet bang zijn voor de Turkse druk en het nodige werk blijven produceren voor de Tijd en de Menselijkheid door middel van de erkenning van de Genociden.