15050 - Ο Δεκαεξαδάκτυλος. (παραμύθι)

Ν. Λυγερός

Μια φορά κι ένα καιρό, μια Κυριακή, ένας μικρός μα πάρα πολύ μικρός βρήκε μια σκακιέρα. Στην αρχή νόμιζε ότι ήταν μόνο ένα κομμάτι ξύλο, αλλά όταν την έπιασε με τα χεράκια του κατάλαβε ότι κάποιος άνθρωπος την είχε φτιάξει γιατί τα τετράγωνα που άλλαζαν συνεχώς χρώμα δεν ήταν κάτι το φυσιολογικό. Τότε άρχισε να τα μετρά αν και βέβαια δυσκολεύτηκε, γιατί μόλις είχε μάθει την αριθμητική, τα κατάφερε και βρήκε το πλήθος τους. Έτσι ανακάλυψε τα πρώτα κομμάτια του Χρόνου. Αλλά ήταν μόνος του μπροστά στο κενό γιατί δεν είχε δει τα κομμάτια και τα πιόνια. Ή μάλλον κάποιος τα είχε κλέψει. Έβλεπε ότι κάτι έλειπε από τα σημάδια πάνω στη σκακιέρα, αλλά δεν φαντάστηκε ότι ήταν ένας ολόκληρος ασπρόμαυρος κόσμος που θα μπορούσε να ζήσει πάνω σ’ αυτό το επίπεδο σύμπαν. Δεν είχε μάθει ακόμα για την ξύλινη μνήμη.